Эдгээрийн эх сурвалж нь юу вэ? Би мэдэхгүй байна :(
Одоогийн байдалдаа сэтгэл хангалуун хүн ирээдүйн тухай бодож шаналдаггүй.
Хэрвээ мэдрэмж үнэн байхгүй бол, бидний бүхий л оюун ухаан худал хуурмаг болчихно.
Алдар гавьяа аюулаар цангадаг.
Гуниг цөхрөл өөрийнхөөрөө оршдоггүй, харин бидний төсөөлөлд л байдаг юмаа гэдэг нь тодорхой байна.
Хувь заяа бол шил, гялалзаж байгаад л хагардаг.
Хөрөнгө хураачихаад гачигдаж явна гэдэг гуйланчлалын хамгийн дарамттай хэлбэр юм.
Шунахай биш байна гэдэг баялаг юм. Харамч биш байна гэдэг өөрөө орлого юм.
Өдөр бүрийг чи сүүлчийнх гэж бодож бай;тэгвэл таагүй цаг ч догдлом сайхан санагдана.
Юм бүхэнд гаргуун хөтөч бол дадал зуршил.
Сайн сайханд тэмүүлэх нь хэмжээнээсээ хэтэрчих юм бол, ухаантныг солиотой, шударга хүнийг шударга бус харагдуулдаг.
Савнаас унасан хөлдүү дарс тэр л хэлбэрээ хадгалдаг. Түүнийг балгаж уудаггүй, жижиглэн хагачдаг.
Ганцаар байхдаа чи өөртөө бусдыг орло. Өөрөөсөө айдаг хүн тийм ч цөөн биш.
Үүнийг мэддэгийг чинь өөр хэн нэгэн мэдэхгүй л бол, чиний мэдлэг боловсрол үнэ цэнэгүй болчихно гэж үү?
Өвгөн минь чи өрөөл бусдын чихийг л баясгах гэж өөртөө түвэг удаад буй юм биш биз?
Хүн хүнээсээ хичнээн ч өөр байдаг юм бэ дээ!
Боолчлол цөөхөн хүнийг оосорлодог, ихэнхидээ хүмүүс өөрсдөө л боолын таягнаас зууралддаг.
Хаана зогсох ёстойгоо яг таг мэдэж байгаагүй тул бүр ч илүү таашаал амсах боломжоо олж хараагүй нь ер гайхалтай хэрэг биш.
Намайг чи ямар ч үнэргүй гээд шоолж байна. Харин би гоё үнэр ханхлуулахаас огт үнэргүй байхыг илүүд үзнэ.
Судас нь ямагт өчигдрийнхөө дарсаар исч шуугиж явдаг.
Ухаантай хүн сайн үйлс дээр ч өөрийгөө хязгаарладаг.
No comments:
Post a Comment